මේ සංසාරෙ හිතාගන්න බැරි තරමටමට දුරයි. අපිට පෙනෙන නොපෙනෙන තරමටම. ඉමක් නොපෙනෙන මේ සංසාරෙ කෙළවරක් දකින එක තමයි අපේ ජීවිතවල අරමුණ විය යුත්තේ. ඒ අරමුණ කරා යන්න නම් අපි අපේ ජීවිතවල යහපත් පදනමක් ගොඩ නඟා ගත යුතුයි. විවිධ ජීවිත උරුම කරගෙන කෝටි ප‍්‍රකෝටි වාර ගණන් අපි මේ සංසාරෙ පුරා ඉපදෙමින් මිය යම්න් මේ සංසාරෙ කෙළවරක් දකින්න වෙහෙසෙනවා. මිරිගුවක් පසුපස දුව ගියපු හති වැටුණ ගමනක නිමාවක් දකින්න නෙමෙයි අපිට ඕන. කල්ප ලක්ෂ ගණන් ජීවිත වලට අපි උරුම කම් කියන්න ඇති. ඒත් අපි ලබපු ඒ හැම ජීවයකටම වඩා මනුසත්වයෙක් වෙන්න අපි සිය දහස් ගණනින් පින් කළ යුතුමයි. එහෙම පින් කරලා අපි ලබා ගත්ත මේ මිනිස් ජීවිතේ ඔහේ පාවෙලා දියවෙලා යන්න නොදී රැක ලබා ගන්න ඕන නේද? ආයෙමත් වතාවක් අපිට මේ ලැබුණු මිනිස් ජීවිතේ ලැබෙන්න තියෙන අවස්ථා බොහොම අල්පයි. ඒ නිසාම වෙහෙසෙන්න. මිනිස් ජීවිතවල තියෙන දුලබ බව වටිනාකම තේරුම් ගන්න. සංසාරෙ එගොඩටම පීනන් යන්න අරමුණක් ඇති කර ගන්න එතකොට ඔබට පුලූවන් වේවි.
ලැබුණ ජීවිතවලිනුත් පැනලා දුවන්න හදන මිනිස්සු හරිම සුලභයි මේ ලෝකෙ. දුක සැප දෙකම පොදි බැඳන් අපි හැමෝම මේ ලෝකෙට පය තියන්නෙ. කෙනෙකුට සැප තවත් කෙනෙකුට දුක කියලා ඒ දෙක බෙදලා වෙන් කරලා නැහැ. පුංචි පුංචි නවාතැන් පහු කරන් අපි මේ යන සංසාර වන්දනා ගමන නිමා කරන්න ඕන. ඒ පුංචි නවාතැන්වලදි අපිට දුක සැප දෙකම උරුම වෙනවා. ජීවිත හරිම කෙටියි. ඒ ජීවිත වලදි අපිට ලැබෙන සතුට ඊටත් වඩා කෙටි වෙන්න පුලූවන්. ඒත් සතුට ලැබුණෙ නැහැයි කියලා දුක විතරයි උරුම කියලා ජීවිතේ අසුභවාදීව නොහිතන්න තමන් තුල ශක්තියක් ඇති කර ගන්න. ජීවිතේ හරි සැපයි කියලා තුරුලූ කරන් ඉන්නෙ දුකක් බවත් ජීවිතේ හරි දුකයි කියලා සංසාරෙ සැප හොයාන යන්න ලැබුණ අවස්ථාව මඟ හැර ගන්න එපා කියලයි මං ඉල්ලන්නෙ. හිතන්න ශක්තියක් තියෙන හැම මනුස්සයෙක්ගෙන්ම. එතකොට මේ සංසාර අරමුණ ඇත්තටම ජය ගන්න ඔබට පුලූවන් වේවි..
No comments:
Post a Comment